21 sep Wanneer ben je heel?

In de praktijk komen veel mensen die last hebben van klachten ten gevolge van stress en overbelasting. Ook zelf heb ik hier ervaring mee gehad, met als gevolg: burnout, depressie, angsten, allergieën, spier/pees klachten. Voor mij persoonlijk zijn deze symptomen aanleiding om ‘noodgedwongen’ stil te gaan staan en me af te vragen waar ik mee bezig ben, met daaronder de diepere uitnodiging om terug te zakken, te herademen. Maar hoe zak je terug als het stilstaan een gevoel van zwaarte, onrust, angst en leegte bloot legt?

We investeren veel in zelfontwikkeling en (alternatieve) therapieën, maar dit leidt vaak niet tot blijvende gemoedsrust en een gevoel van thuis zijn in jezelf. Steeds weer steekt de pijn van het ontheemde hart de kop op. In mijn eigen zoektocht heb ik ervaren dat het werkelijk oplossen van deze pijn een combinatie is van enerzijds het voelen van een diep verlangen om werkelijk thuis te komen in vrede en gemoedsrust en anderzijds het inzicht krijgen in de kern van het ‘probleem’.

Om met het eerste te beginnen, het voelen van je diepste verlangen: wat ís het eigenlijk waarnaar je verlangt? Verlang je naar het vrij zijn van klachten? Of naar het vrij zijn van problemen en moeite? Of is je diepste verlangen om vrede en gemoedsrust te ervaren, door alle steeds veranderende omstandigheden heen? Wanneer je je richt op vrede en gemoedsrust wordt je als vanzelf naar binnen getrokken, naar stilte. Naar een punt waar ‘niet weten’ heerst dat door het gevoel van wanhoop en angst heen zakt.

Hier, in het oog van de storm van angst en wanhoop ontstaat een verbinding tussen jouw hart dat verlangt en het leven/God/universum dat heeft gewacht op dit moment van jouw omkering. In de stilte vindt een transformatie plaats. Je sterft en wordt opnieuw geboren. Er is geen sprake van spetterend vuurwerk of hemelse ervaringen, maar enkel de naaktheid van beantwoorde hopeloosheid.

Hier begint het pas, want in deze overgave en in dit diepste verlangen zal het leven je op de proef stellen. Niet om je te pesten, maar om je te helpen openen. Zo ontvouwt je hart zich tot een zuiver kanaal dat vrij is van eigen motieven. Een kanaal dat zich laat vullen en bewegen door het leven zelf. Dat op een subtiel niveau in staat is te luisteren naar de signalen die gehoord willen worden en de moed heeft om gehoor te geven.